तारा

एउटा उदीयमान तारा
हाम्रो आकाशमा उदाउँदा
सारा धरती चम्कने
सपना देखेको थिएँ मैले !
कृत्रिम होस या प्राकृतिक
यहाँको सुन्दरता निखार्न
तिम्रो शितल प्रकाश छरिने छ
एउटा उचाइमा पुग्न सकेका तिमी
आफ्नो विशेषता र गुण
मेरो माटोको उन्नतिको लागी पोख्छौ !!
विश्वास गरेको थिएँ
मृत्यु शैयामा सुताइएको मेरो भूमीलाई
तिम्रो चम्कँदो नेतृत्वले
आफू संगै उचाईमा पुर्याउने छ !
कहिले काँही अँधेरी रातमा
कालो बादलले तिमीलाई छोप्दा
मन हुँडलिएर आउँथ्यो
एउटा पिडाको लहर
अनायसै रजमा प्रवाहित हुन्थ्यो  !!
तिमी उदाएको बिहानीमा
सुस्तरी मेरो माटो प्रदीप्त हुदैथ्यो
यसलाई सिंगार्न तिमीले गरेका
प्रत्येक प्रयास पारितोषिक थिए !
तिम्रो प्रकाशको शितलताले
निर्माण शुरू गरेको मेरो माटोले
प्रथम वर्षाले सिंचेपछी छर्कने
सुगन्ध नाकबाट हट्न नसक्दै
एक रात अविरल वर्षा भईरह्यो
बफादार भनि चिनिएको
पल्लो घरको राते कुकुर पनि
त्यो रात एकोहोरो रोइरह्यो !
झस्किएको मेरो मन
अप्रिय कुनै आशंकाले
सगरमाथाको उचाइबाट
एक्कासी तल झर्दा
ऐंठन परेर अत्तालिएको थियो !
अर्को  दिन रातमा
सफा आकाशमा देखिएका
लाखौं ताराहरुको चमचम माझ
एउटा तारा तेजस्वी देखियो
हेर्दा हेर्दै  अनायस
त्यो तारा खसि गयो  ! !

तारा खसेको त्यो रात सम्झदा
आज पनि मन उद्वेलित हुन्छ
एकोहोरो शंख बजेको त्यो रातले
कहालिलाग्दो याद बोकेको छ
तारा खसेको माटोमा विहानै
समवेत भएका जनसागर देख्दा
तिम्रो अस्तित्व खड्किन्छ  !
त्यस पछी
हरेक रात आकाशमा
त्यही तारा खोज्ने गर्छु
बिहान नभई अस्ताएका तिमी
फेरी कहिल्यै उदाएनौ
हरेक रात मेरा नयनले
गगनमा तिमीलाई खोज्ने गर्छ
एउटा चम्किलो तारा
सधैं देंखिने
फेरी कहिल्यै देखिएन !!

विकास आचार्य
२०७६/०३/०२